The Bloodmoon

Ik besloot langs de vakantie huisjes te lopen om te kijken of alles goed was. Ik ruimde hier en daar wat op en praatte nog wat met Lorenzo over het team die de orde moest houden. Alles was rustig, dus op een gegeven moment besloot ik maar terug naar het restaurant te gaan en daar bezig te gaan met de boekhouding.
"Rose!" Ik keek op en zag Ray naar me toe lopen toen ik de receptie binnen kwam. Ik glimlachte lichtjes. Eigenlijk had ik weinig zin om nu sociaal te zijn, maar zo kan ik wel de boekhouding uit stellen, waar ik een hekel aan had.
"Ray, hoe gaat het met je stage?" vroeg ik aan hem en besloot dus maar een gesprek aan te gaan.
"Goed, Steven en Nathan zijn super leraren. Ik kan nog zoveel van hen leren. Alleen jammer dat er bijna geen klanten zijn." Hij wreef kort over zijn achterhoofd heen. Ik grinnikte lichtjes.
"Dat is best logisch, aangezien de vakantie nog niet begonnen is en het weer ook niet spectaculair is," legde ik uit en glimlachte.
"Over een week zal dat wel veranderen en voor je het weet heb je het super druk!" Ray grinnikte lichtjes.
"Dat klinkt als veel plezier." Ik knikte. Ik voelde hoe iemand op mijn schouder tikte en toen ik om keek stond daar Tom. Ik keek hem wat licht verbaasd aan.
"Ray moet eigenlijk weer beginnen en volgens mij moet jij nog de boek houding doen," sprak Tom met een glimlach. Ik keek hem wat betwijfelend aan, waarna ik knikte. Ik zuchtte eens, terwijl ik me weer keerde tot Ray.
"Je hoort het, we moeten weer aan het werk," Ray knikte en grinnikte lichtjes om mijn gezicht. Ik glimlachte ook lichtjes, waarna ik ze beiden weg zwaaide en richting het kantoor liep dat achter de balie was. Ik liep het kantoor binnen en nam plaats achter de computer die daar stond. Kort keek ik naar het zwarte scherm. Ik haatte het om de boekhouding te doen. Ik zuchtte nogmaals, waarna ik de computer aanzette. Het leek een eeuw te duren voordat hij eindelijk was opgestart, maar toen hij eenmaal opgestart was, checkte ik als eerste mijn mail. Ik had inderdaad een mail gekregen over de stage van Ray. Het ziet ernaar uit dat het mijn eigen dikke domme schuld was. Ik zuchtte opnieuw, waarna mijn blik viel op een ander mailtje van mijn oom.

Lieve Rose,

Hoe gaat het daar? Ik hoorde van je ouders dat je een stage persoon daar hebt. Ik hoop dat dat allemaal goed gaat.

Het zag ernaar uit dat iedereen van de familie ervan af wist, behalve ik. Mijn oom was immers de enige in mijn familie die begreep hoe mijn situatie was. Hij was één van de weinige personen die ik kon vragen om hulp als ik dat nodig had en hij lichtte me in over de problemen die er eventueel zouden kunnen komen. Zoals nu met Ray. Ook al was Ray zelf geen probleem. Nee. Het probleem was, was dat hij niet één van ons was. Hij had geen idee wat en hoe wij waren. Hij dacht dat hij het wist, maar hij wist het niet. Ik schudde lichtjes mijn hoofd en concentreerde me weer op de mail.

Ik weet zeker dat je een goeie oplossing ervoor verzind en anders weet je me te vinden.
Maar ik moet je wat anders mededelen, dat waarschijnlijk een groot probleem voor één van jullie gaat vormen.

Ik fronste mijn wenkbrauw. Een groot probleem? Voor één van ons?

Op 1 juni zal de bloedmaan verschijnen. Je weet wat dit betekend. Een van jullie zal de controle verliezen. Ik weet dat jij het niet zal zijn, aangezien jij jezelf goed kan controle. Ik hoop op het beste,

Je oom.

Mijn ogen bleven naar het scherm staren. Ik las de woorden wel duizend keer over en ze gonsde door mij heen. Bloedmaan. Ik keek naar de datum van vandaag. 1 Juni. Het zal vanavond gaan gebeuren. Ik las de ena laatste zin. Mijn oom had vertrouwen in mij, maar ik wist niet of dat verdiend was. Inderdaad, normaal zou ik mezelf makelijk kunnen beheersen, maar doordat Ray er was en door de nachtmerrie die ik had, twijfel ik eraan. Ik was mijn zelfbeheersing aan het verliezen. Zou het zo kunnen zijn dat ik diegene was die vanavond zal veranderen? Paniek begon in me op te laaien. Ik wou het niet nog een keer mee maken. Beelden flitste voor mijn ogen heen. Ik probeerde mezelf uit de sleur te halen. Verward stond ik op van de stoel. Ik keek naar beneden. Mijn lichaam zat onder het bloed. Geschokt deed ik een stap naar achteren. Toen ik nogmaals keek was het weg. Ik schudde met mijn hoofd. Je begint het te verliezen Rose. Blijf bij jezelf! Kom op! Sprak ik mezelf toe en probeerde stil te staan op één plek. Ik duwde de gedachtes van die gebeurtenis zo ver mogelijk weg, maar toen ik mijn ogen weer opende zag ik het bloed nog steeds. Ik zakte door mijn benen heen en knielde neer op de grond. Ik hield mijn hoofd stevig vast tussen mijn handen en kneep mijn ogen dicht. Verzet je Rose! Het zal je niet gebeuren. Heb vertrouwen in jezelf! Ik probeerde mijn gedachtes weer op een rijtje te krijgen. Maar mijn gedachtes waren helemaal door elkaar gehusseld. Gedachtes die ik niet moest hebben stroomden door me heen. De nachtmerrie kwam terug. Ik zag de bloedmaan. Paniek laaide opnieuw op. Ik kroop meer in elkaar. Ik schudde heftig met mijn hoofd.
"Rose!" Mijn ogen schoten open. Ik keek op en zag Jake en Tom daar staan. Alles leek weer op te klaren en ik voelde hoe moe ik was geworden door alles. Het zal mij niet gebeuren. Ik ben sterker. Ik zuchtte, terwijl ik zag hoe Jake en Tom naar mij toe snelde en bij mij neer knielde. Ik keek ze met een lichtte glimlach aan.
"Gaat alles goed? Wat gebeurde er? Je bent helemaal bezweet!" vroeg Tom bezorgd aan me. Ik keek ze geruststellend aan.
"Geen zorgen. Het is allemaal weer goed, bedankt," zei ik, terwijl ik langzaam aan opstond. Jake ondersteunde me.
"Wat gebeurde er?" vroeg hij. Ik keek hem aan, maar al snel werd mijn blik weer getrokken door de grond.
"Vanavond, is het bloedmaan," sprak ik. Ik hoorde hoe Tom en Jake allebei slikten. Ik liep naar de computer toe en drukte deze uit, waarna ik naar Tom en Jake keek.
"Het komt allemaal goed jongens. We hebben het al vaker overleefd. We horen bij elkaar en we helpen elkaar. Geen zorgen," stelde ik ze gerust. Ze knikten, maar waren nog steeds bezorgd. Ik glimlachte lichtjes.
"Na het eten gaan we niet meer verder werken, zet het op het bord neer buiten en licht de anderen ik, oké?" Tom en Jake knikte. Ik glimlachte nogmaals, waarna ik terug naar het huisje liep om de voorbereidingen toe doen voor vanavond.