The Sunset

Bloed gleed over zijn velloze armen heen. Ik keek over mijn schouder heen. Ik zag hoe Luuk en Bram in een soort schok zaten. Ik keek naar Jake. Die was ook wat overdondert, maar leek de beste persoon te zijn om om hulp te vragen.
"Jake! Haal een emmer met water, een deken en een doekje!" Jake schrok kort op, waarna hij naar de keuken snelde om de spullen te pakten. Ik richtte mijn bleek weer op Ryan die krijste van de pijn. Zijn stem werd steeds lager en uiteindelijk leek het uiteindelijk maar op een dierlijk gegrom. Ik keek met een medelijde blik naar Ryan. Ryan zijn ogen waren gevuld met tranen, voor dat deze zich sloten. Zijn lichaam, die eerst spartelde van de pijn, verzwakte zich nu. Haren rezen uit van onder het bloed en een vacht ontstond over het lichaam van Ryan heen. Een monster lag nu op de grond. Een vierpotig dier, groter dan zijn originele soort. Ryan was veranderd in het vierpotige monster waar ik zo bang was om in te veranderen. Ryan was veranderd in een wolf. Ryan opende zijn ogen weer. Zijn blauwe ogen waren nu geel en de pupillen stonden groot van angst. Ik wist precies hoe hij zich voelde. Langzaam aan legde ik mijn hand op zijn kop neer. Ik gaf hem een geruststellende glimlach. Ik hoorde Ryan zachtjes piepen. Ik aaide hem langzaam over zijn kop heen. Ik voelde medelijden voor hem. Inmiddels was Jake alweer terug gekeerd met de deken en de emmer water. Ik nam de deken aan en legde deze over Ryan heen. Ik begon hem geruststellend te aaien en hoopte dat hij wat rustiger werd. Een onrustige wolf wou niemand hebben en al helemaal niet één die half mens was. De wolf waarin Ryan was veranderd was immers veel groter dan een normale wolf en was ook wat sneller op zijn teentjes getrapt. Ik zag dat Ryan zich langzaam aan ontspande.
"Het komt allemaal goed Ryan. Wij zijn er voor je," fluisterde ik geruststellend naar hem toe, waarna ik langzaam op stond. Ik knikte kort naar Jake als een bedankje voor zijn hulp, vervolgens keek ik de rest aan. Allen leken ze wat geschokt te zijn door de verandering. Ze wisten dat iemand moest veranderen, maar het wende nooit. Voor mij was het ook altijd nog even slikken, maar rustig bleef ik ten alle tijden.
"Het komt wel goed jongens. Voor je het weet is het weer net zoals vanouds. Ik denk dat een paar panische blikken niet echt helpen, dus lijkt het me verstandigst als jullie verder gaan met pokeren. Ik wou die show kennelijk niet missen." Een paar flauwe glimlachtjes waren te zien, waarna de jongens verder gingen met pokeren. Ik knielde weer naast Ryan neer en zorgde dat hij kalm bleef. Ryan legde zijn kop op mijn schoot neer. Hij had behoefte naar gezelschap en daarom zat ik er dan ook. Wreef over zijn kop heen en kuste hem lichtjes op zijn kop. Ik zag hoe zijn eigen zich sloten en zijn ademhaling regelmatig werd. Het zag er naar uit dat hij in een diepe slaap zou vallen. De uren zweefden voorbij en voor dat ik het wist was het alweer middernacht. Ik keek kort naar de jongens die ook op het einde van het tweede spelletje liepen. Ik glimlachte lichtjes.
"Jongens, gaan jullie naar dat potje slapen? Ik blijf hier wel, jullie moeten morgen weer hard aan de bak," zei ik. De jongens knikte kort, waarna ze allen even keken naar Ryan die op mijn schoot lag te slapen. Opnieuw glimlachte ik. Het was zo lief om te zien hoe die jongens om hun vriend gaven, wat niet zo raar was, want we hoorden allen bij elkaar. De jongens maakten het potje af, waarna ze mij slaap lekker wenste en naar bed gingen. Ik deed de lichten uit, waarna ik weer naast Ryan ging zitten. Ryan lag diep te slapen, maar ik bleef op mijn hoeden en bleef wakker. Ik staarde wat naar Ryan, terwijl de uren voorbij vlogen. Ik zag tot mijn opluchting hoe de zon langzaam op kwam. Mijn blik gleed naar Ryan toe. Die schoot wakker en begon opnieuw te grommen. Hij was terug aan het veranderen. De haren sprongen van zijn lijf af. Opnieuw gleed het bloed van zijn lijf af. Dit keer kwam er vel voor in de plaats terug en Ryan was weer terug veranderd in een mens. Ryan keek me nog even kort aan, waarna hij uitgeput weer in slaap viel. Ik glimlachte lichtjes, waarna ik kort zijn gezicht schoon maakte van het bloed. Ik zette het naast hem neer zodat hij het morgen zelf verder kon doen. Ik keek nog eenmaal naar de zonsopgang, waarna ik uitgeput me neer liet vallen op de grond en ook in slaap viel.